Gerard Tamis

De dag voorafgaand aan Koningsdag wordt Gerard door de collega's van het Videojournaal Schoorl gevraagd 's morgens filmopnamen te maken van de plechtigheid in de Blinkerd, waar onderscheidingen zullen worden uitgereikt door de burgemeester. Dus stapt Gerard om kwart over negen op de fiets om even later in de foyer zijn statief uit te klappen en zijn filmcamera in stelling te brengen. 

Intussen stroomt publiek binnen uit Egmond, Bergen en Schoorl. Wat Gerard niet in de gaten heeft, is dat achter in de zaal intussen zijn familie heeft plaatsgenomen. Pas als de burgemeester, na zes namen te hebben afgeroepen waaronder die van de heer Tamis uit Groet, de genomineerden verzoekt vooraan in de zaal plaats te nemen en een collega aanbiedt zijn video camera in de gaten te houden, is het Gerard duidelijk dat het om hem gaat. Vergezeld door zijn vrouw Nel, die ineens naast hem staat, gaat Gerard schoorvoetend naar de hem toegewezen stoel.

Om kwart voor elf is Gerard aan de beurt. De burgemeester roemt hem om zijn nuchtere en bescheiden houding, zijn vele sociale werk en zijn langdurige loyaliteit aan de reddingsbrigade waar hij naast ruim veertig jaren zweminstructie ook allerlei andere werkzaamheden heeft verricht. Bij Koninklijk Besluit wordt hij benoemd tot lid in de Orde van Oranje Nassau. De burgemeester speldt hem de bijbehorende versierselen op en op haar vraag of hij dit allemaal leuk vindt zegt Gerard: "Jawel hoor". 

Speciaal voor deze gelegenheid is zijn zoon Edwin uit Londen overgekomen en ook zijn voormalig directeur van de banketbakkerij, waar hij tot zijn pensionering heeft gewerkt, is speciaal langsgekomen. 

Een kroon op het werk van een bijzondere man, een man die heel veel zegt met beduidend weinig woorden, een uniek brigadelid en niet voor niets een Erelid.